Z tego co się orientuję, to framework póki co jest formą nieodmienną chyba. Ale jeżeli jest to rodzaj męski, III grupa deklinacyjna (rzeczowniki zakończone w mianowniku na spółgłoski k, g, ch) i do tego rzeczownik nieżywotny to rzeczywiście jest problem ponieważ są one zakończone na -a i -u. Ale pozwolę sobie przytoczyć anonimowe pytanie i odpowiedź Prof.dr hab. Mirosława Skarżyńskiego
Cytat
Szanowny Panie Profesorze, czy poprawną formą jest bezpłatnego voucheru czy vouchera. Dziękuję.
Zacznę od tego, że kryteria doboru końcówki –a i końcówki –u dopełniacza liczby pojedynczej rzeczowników rodzaju męskiego nie są zbyt precyzyjnie określone w polszczyźnie. Na ogół końcówka –a łączy się z rzeczownikami męskimi żywotnymi (nauczyciela, robotnika, psa, krokodyla, niedźwiadka – ale są wyjątki: wołu, bawołu), a także z wieloma rzeczownikami męskimi nieżywotnymi, które można grupować w klasy o wspólnym znaczeniu, np. rzeczowniki nazywające narzędzia (młotka, klucza), naczynia (czajnika, kieliszka), nazwy miar i wag (hektara, kilograma), liczb (tysiąca, miliona), nazwy tańców, gier (walca, fokstrota, pokera, brydża) i in. Natomiast końcówka –u łączy się na ogół męskimi rzeczownikami nieżywotnymi, w tym z wieloma rzeczownikami abstrakcyjnymi (zachodu), zbiorowymi (tłumu) i tzw. materiałowymi (cukru, piasku). Bywa i tak, że różnica końcówek –a, -u jest wykorzystywana do rozróżniania dwóch znaczeń danego rzeczownika, np. przypadku ‘traf, zbieg okoliczności’ i przypadka ‘forma deklinacyjna’ czy bala ‘kłoda’ i balu ‘rodzaj zabawy tanecznej’. Jak widać, sytuacja nie jest budująca, ale owo zamieszanie, czy – jak kto woli – niejasność kryteriów jest faktem i nic na to nie poradzimy. W konkretnym przypadku „voucheru” czy „vouchera” za wariantem z –u przemawiać mógłby fakt, że jest to rzeczownik nieżywotny oraz to, ze jest to rzeczownik obcy, a są precedensy, iż zapożyczone rzeczowniki rodzaju męskonieżywotnego te końcówkę często przyjmują w dopełniaczu. Nie da się jednak ukryć, że w użyciu jest ów drugi wariant (vouchera), pierwszy zdarzyło mi się usłyszeć zaledwie kilka razy w ciągu wielu lat. Co ciekawe, interesujący nas rzeczownik notuje tylko „Nowy słownik ortograficzny języka polskiego PWN” i tam jako forma dopełniacza liczby pojedynczych podana jest wersja „vouchera”. – prof. dr hab. Mirosław Skarżyński
Mając powyższe na uwadze, framework bym przyporządkował do grupy "rzeczowniki nazywające narzędzia (młotka, klucza)", a tym samym dałbym końcówkę -a.
). Google nie jest w stanie mi pomóc - czy znacie może wykładnie dla tego typu odmian (najlepiej z jakimś linkiem potwierdzającym do źródła).
