Ciąg zaburzający w hasłach - osobny czy wspólny?, md5, sha1, logowanie w sesji czy ciastku Opcje

[WebCM]

Rozważmy system użytkowników w portalu internetowym. Aby utrudnić wydobycie hasła z zaszyfrowanego ciągu znaków, można dodać ciąg zaburzający (sól). Czy gra jest warta świeczki? W końcu atakujący musi uzyskać zakodowane hasło. Generować osobne sole i zapisywać je w tabeli "users" obok hasła czy wystarczy 1 dla wszystkich (zapisany w pliku konfiguracyjnym)?

1 ciąg dla wszystkich
+ brak dodatkowego narzutu danych w tabeli z użytkownikami
+ oddzielony od bazy danych
- jeżeli atakujący pozna ciąg, szybciej pozna inne hasła, mając sumy md5/sha1...

Osobny ciąg dla każdego
+ dodatkowe pole w bazie
+ każdy ma inny ciąg, co utrudnia wydobycie hasła
- jeżeli wycieknie baza, nie ma wielkiej różnicy

1. Jeżeli atakujący pozna ciąg zaburzający, czy to mu ułatwi zdobycie hasła? Ciągiem zaburzającym może być również istniejąca wartość w bazie, np. login, e-mail. Mając sól, może sobie wygenerować własną tablicę tęczową dla danej soli, a czy to mu ułatwi szukanie w gotowych tablicach?

2. Czy użycie 2 funkcji sha1( md5(hasło) + ciąg ) zwiększa ryzyko kolizji? W bazie są już zapisane hasła zakodowane md5(haslo), zapiszemy gdzieś ciąg, natomiast md5(haslo + ciag) musielibyśmy wygenerować dodatkowo dla każdego użytkownika.

3. Jaki powinien być skuteczny ciąg zaburzający? Można uniqid(), własną funkcję ze zbioru wartości <0-z>, dane z bazy (login każdy zna, e-mail też łatwo zdobyć).

Jeżeli użytkownik kliknie Zapamiętaj mnie przy logowaniu, zapisuję zakodowane hasło w ciastku. Tak samo jest w IPB. Największe ryzyko jest na publicznych komputerach, gdzie ktoś zapomni się wylogować, stąd potrzeba hashowania. Przeciętny użytkownik nie zna funkcji "karta prywatna", używa prostych haseł. Inne zagrożenie to podsłuch, ale przecież przy logowaniu podajesz hasło jawne. Nie piszcie o SSL, bo nie wszędzie to wykonalne.

Ten post edytował WebCM 29.07.2012, 00:49:47

[WebCM]

Po drugie - i co ważniejsze - zamiast generować jedną tablicę na całą bazę danych będziemy musieli wygenerować ją dla każdego pojedynczego użytkownika z osobna.

Zacznie od kont adminów i redaktorów. A może hybryda: hasło + kod wspólny + kod osobny?

Co do ciasteczek - tutaj niestety przejęcie ciasteczka właściwie równa się możliwości zalogowania się.

Po coś w końcu wprowadzili funkcję kart prywatnych w przeglądarkach. Nawet gdy internauta zaznaczy "zapamiętaj mnie", po zamknięciu karty ciastko powinno zniknąć, a w bazie nie będzie śmieci. No chyba że zapisujemy historię logowań i chcemy ją trzymać na stałe. Niestety, większość nie wie o istnieniu takiej funkcji. Nie ma znaczenia, co będzie w ciasteczku - na tym samym komputerze każdy ma dostęp do konta.

Sama aplikacja powinna zaś umożliwić użytkownikowi po zalogowaniu się deaktywację wszystkich istniejących kluczy "zapamiętaj mnie".

Tu widać przewagę unikalnego ID zamiast hasła w ciastku, tylko znów - kto będzie świadomy, że jest zalogowany na publicznym komputerze i skorzysta z deaktywacji? Swoją drogą tabelka z listą komputerów, gdzie użytkownik jest zalogowany, to bardzo przydatna funkcja. W przypadku hasła w ciastku można zmienić hasło lub klucz.

Przejęcie ciasteczka w ataku XSS jest praktycznie niemożliwe po dodaniu flagi http_only.

Mając już hasła w bazie w postaci md5(hasło) pozostaje zresetować hasła wszystkim użytkownikom, aby wprowadzić bezpieczniejszy sposób ich przechowywania. O ile to w ogóle istotne, bo przecież nie piszę skryptu dla Pentagonu, CBŚ.

Ten post edytował WebCM 31.07.2012, 00:58:16