Co z tą Polską, Mam 16 lat... i chyba nie ma tu przyszłości... Opcje

[Ameka]

Witam

Jest taka sprawa bo generalnie na forum są ludzie 25+... znają już trochę życie, wiedzą jak jest itd.

zastanawiałem się jak będzie wyglądać moja przyszłość
myślałem nad tym długie miesiące, i niestety
doszedłem do smutnego wniosku że w Polsce nie dla mnie przyszłości.

Założenie firmy - podatki i korupcja mnie zeżre, kolega ma firmę komputerową "bez kieszonki nic nie załatwisz"
Iść do pracy - nienormalność pracodawców, mnie przeraża, lizanie dupy szefowi - to nie dla mnie
nic nie robić - kasę to by się chciało brać ale robić to nie ma komu !

Dlatego pytam was, informatycy w większośći doświadczeni
Mam 16 lat i pytam:
Jak żyć?

[athabus]

Prawda jest taka, że w Polsce jest tak samo jak wszędzie indziej. Kraje Zachodu przeżywają teraz kryzys z bardzo prostego powodu - wyeksportowały "cały środek" gospodarki. Teraz (upraszczając) w krajach zachodnich możesz być specjalistą albo sprzątaczką - cały środek (czyli np. praca robotników kwalifikowanych etc) jest systematycznie wypychana do gospodarek wschodzących. W Niemczech także mówi się o pokoleniu 1000 Euro, choć jest to znacznie bardziej rozwinięta gospodarka.

Ogólnie nie ma się co żalić tylko pracować nad sobą. Jak to mówi klasyk "nie ma opierdalania". Jak ja byłem w wieku 16 lat to uważałem, że nie ma rzeczy niemożliwych - myślałem, że przy 30-tce będę już wypoczywał na jakieś tropikalnej wyspie ;-) No niestety nie wszystko potoczyło się zgodnie z planem ;-)

Takie historie o łapówkach, wielkich barierach itp, to historie opowiadane przez nieudaczników. Oczywiście pewnie, że łatwiej żyje się mając bogatego tatę, wysoko postawioną ciocię w administracji państwowej etc - tak było jest i będzie.
Ale trzeba działać z tym co się ma i się nie oglądać. Ja zaczynałem firmę w garażu (zresztą nie swoim) i jakoś korona mi z głowy nie spadła. Mój znajomy ze studiów założył firmę, bo ktoś kogo poznał zagranicą na praktykach (bezpłatnych) powierzył mu otwarcie filii swojej firmy w Polsce. Brat mojej koleżanki wyjechał za granicę skąd przywiózł pomysł i środki na początek swojej firmy. Oczywiście znam też grono ludzi, którzy do dzisiaj narzekają, że nic się nie da zrobić bo "coś".

Co do umów śmieciowych to każdy medal ma 2 strony oprócz tych złych:
- badania pokazują, że grubo ponad 70% ludzi młodych pracujących na umowach śmieciowych w ciągu 2 lat ma umowę o pracę, podczas gdy wśród ludzi, którzy takiego zatrudnienia nie podejmują i szukają pracy z umową jest to o połowę niższy wskaźnik
- dla pracodawcy jest to możliwość taniego przetestowania pracownika, przyuczenia go do zawodu etc.
- trzeba też zwrócić uwagę, że mniejszych firm często nie stać na ponoszenie kosztów pracy (większe świadczenia, to tylko część historii, do tego wynikają obowiązki z kodeksu pracy, konieczność prowadzenia dość skomplikowanej ewidencji itp). Ja w swojej firmie dość chętnie korzystałem z takich umów, bo było to po prostu prostsze w małej firmie i pozwalało się skupić na rozwoju. Swoim pracownikom zawsze gwarantowałem płatne urlopy, jak chorowali to honorowałem l4 itd.
Teraz gdy firma już trochę okrzepła, mam grono sprawdzonych pracowników, którym na pewno po studiach zaproponuję umowę o pracę etc. Oni są w dobrej sytuacji, bo mają już doświadczenie zawodowe, pewną pracę po studiach. Ja z kolei mam sprawdzonych pracowników, których sam sobie "wychowałem" i podpisując z nimi umowę będę widział, że warto.

Po prostu na wszystko trzeba patrzeć z różnych perspektyw - jak szef jest burakiem to umowa o pracę tego nie zmieni. Jak jest ok to przecież każdy chce się dogadać i zawsze można znaleźć kompromis.

Polska to nie jest raj na ziemi - często szkoda mi ludzi, którzy nie są do końca winni swojej sytuacji, ale jak słyszę młode osoby zrzędzące jak stare babcie to faktycznie się pytam "co z tą Polską".

BTW. Polecam artykuł: http://wyborcza.pl/1,86116,11633916,Mlodzi...e_oszukani.html