Jaką macie formę zatrudnienia? Opcje

[athabus]

Witam,

od jakiegoś czasu na "piątkowych" wyjściach obserwuję, że wśród moich znajomych rośnie udział ludzi pracujących na etatach, ale bez etatu... Czyli pracuje się dla firmy X jak na zwykłym etacie, ale zamiast umowy o pracę jest wymóg założenia własnej działalności albo jakaś umowa czasowa - zazwyczaj jednak jest to działalność.

Trochę dziwi mnie ta tendencja, zwłaszcza, że są to osoby w okolicach 30, gdzie zaczyna liczyć się stabilizacja (wiadomo, chce się założyć rodzinę, kupić mieszkanie etc).
Druga sprawa to kwestia, że często dotyczy to dość poważnych stanowisk (w sensie nie jest to pierwsza praca) w dość dużych firmach czy nawet korporacjach - czyli wydawałoby się, że jednak etat byłby tu bardziej na miejscu.

Czy u was wygląda to podobnie? Wg moich szacunków około 30% moich znajomych pracuje w ten sposób. Czy to rzeczywiście jest tak masowe zjawisko?

[athabus]

Nie no ciężkie jest życie pracodawcy, tyle przepisów, takie super wymagania i mamy wymówkę, żeby jeb*ć pracowników w dupsko. Jasne, że przepisy bywają debilne. Byłem przy paru kontrolach w firmie, gdzie się czepiali o instrukcję obsługi płaszcza przeciwdeszczowego i tym podobne bzdury, ale to jest ułamek czasu. Prawda jest taka, że w tych wspomnianych małych firmach, to czego pracodawca nie da pracownikowi to ma dla siebie. Więc będzie chciał go oj*bać jak tylko się da.

Theqos fajnie tak się patrzy z jednej strony. Powiem Ci jak było u mnie. Po pół roku pracy na etacie stwierdziłem, że to nie dla mnie. Założyłem firmę. Pierwszy pomysł jaki miałem najzwyczajniej w świecie nie wypalił - kompletnie 0 klientów. Miałem to szczęście, że udało mi się znaleźć dobrze płatną pracę, która zajmowała mi relatywnie mało czasu - głównie pracowałem po 12h w sobotę i niedzielę + jeden dzień w tygodniu. Do tego pracowałem w tygodniu w swojej firmie robiąc wszystko łącznie z pracami fizycznymi etc. Bez przesady powiem, że pracowałem średnio przez 10-12h dziennie codziennie łącznie w weekendami. Jedyne dni wolne jakie miałem to były święta narodowe. Przez pierwszy rok firma przynosiła straty, które pokrywałem z wynagrodzenia z pracy. Zyski przyszły dopiero po półtorej roku ciężkiej pracy, o której osobie na etacie nawet by się nie śniło.
Fakt obecnie zatrudniam kilka osób, mam już wolne weekendy. Nadal jednak pracuję więcej niż moi pracownicy. Jak ktoś zachoruje, weźmie urlop to nie ma, że boli muszę go zastąpić. To ja się martwię o to skąd brać pieniądze - bo jak się okazuje, nawet jeśli firma dobrze prosperuje to zawsze jest problem z gotówką. To ja się denerwuje jak jest gorszy okres i ogólnie wszystko w firmie jest na mojej głowie. To ja wyznaczam strategię rozwoju i ja ponoszę tego koszty lub zyski.

Nie uważasz, że co najmniej dziwne byłoby gdybym zarabiał tyle samo co moi pracownicy pracujący 8h 5 dni w tygodniu w bezstresowej atmosferze i bez praktycznie żadnej odpowiedzialności i bez żadnego wkładu finansowego?

To co napisałeś o kontrolach to tylko dowód na to, że nie rozumiesz problemu. Problemem nie jest kontrola, ale sama ilość przepisów, których po prostu nie jesteś w stanie znać, a już na pewno spełnić. Wierz mi, że te kilkaset złotych różnicy dla pracodawcy między etatem a działalnością (mówię tu o nisko kwalifikowanych stanowiskach) to jest tylko "bonus" do całego tego syfu od którego się uwalniasz rezygnując z zatrudniania osób na etat. Tak jak pisałem, ja różnicę przekazałem pracownikom, także można powiedzieć, że finansowo na tym nie zarobiłem.

Dla mnie zasada jest prosta. Płacę za pracę tyle ile jest ona warta na rynku pracy - nie mniej bo wtedy miałbym co chwilę nowych pracowników i zgłaszali by się tylko tacy co mają 2 lewe ręce do pracy. Nie płacę więcej bo nie prowadzę instytucji charytatywnej - chcę zarobić jak najwięcej sam. Staram się płacić atrakcyjną (dla danej osoby) stawkę. W firmie rotacji pracowników nie mam, więc, wnioskuję, że są z pracy i warunków zadowoleni.

Jeśli pytasz czy zarabiam więcej - tak zdecydowanie zarabiam więcej niż moi pracownicy, ale chyba właśnie po to zakłada się działalność i ponosi całe ryzyko aby zarabiać więcej. Samemu nie podoba mi się wykorzystywanie ludzi ponad miarę (czyli np. zatrudnienie kogoś na umowę zlecenia z pensją 800zł, gdy faktycznie pracuje na cały etat), ale już np. nie widzę niczego niewłaściwego w płaceniu np. początkującemu magazynierowi/pracownikowi biurowemu 1500zł - takie są realia. Też zarabiałem podobnie w swojej pierwszej pracy.

Jasne, ale czy nie po to właśnie (między innymi) zakłada się działalność gospodarczą? Skoro pracodawca ma się dzielić "po równo" z pracownikami, to co to za interes? Poza wspomnianymi wyżej przepisami, dochodzi jeszcze fakt, że w momencie gdy firma nie wypracuje przychodu na poziomie podstawowych wydatków - pracodawca musi sięgać do własnej kieszeni, żeby wypłacić pensje.

Wiem, że wśród pracodawców znajdują się ludzie, traktujący pracowników jak tanią siłę roboczą czy niemalże niewolników - wykorzystując sytuację, w jakiej znajduje się aktualnie człowiek. Współczuje ludziom, którzy znaleźli się na zakręcie i (chcąc nie chcąc) siedzą cicho i robią co im się powie.

Niemniej jednak, jeżeli ktoś czuje się wykorzystywany - polecam założyć własną działalność gospodarczą (IMG:style_emoticons/default/smile.gif) . W ten prosty sposób można zamienić się z ofiary w kata.

Sam bym tego lepiej nie opisał.

[blooregard]

To ja się martwię o to skąd brać pieniądze - bo jak się okazuje, nawet jeśli firma dobrze prosperuje to zawsze jest problem z gotówką. To ja się denerwuje jak jest gorszy okres i ogólnie wszystko w firmie jest na mojej głowie. To ja wyznaczam strategię rozwoju i ja ponoszę tego koszty lub zyski.

Nie chcę się wymądrzać, ale chyba jesteś typowym przykładem przedsiębiorcy, który boi się utracić kontrolę nad firmą przekazując część decyzji w ręce kogos innego. Wiesz, takiego niby menedżera (piszę "niby", bo nie wiem, czym konkretnie się zajmujesz i jaką masz strukturę zatrudnienia).
Z jednej strony Ci się nie dziwię po tym co napisałeś - sam, własnymi rękoma zbudowałeś firmę i nikt poza Tobą nie ma prawa rościć sobie jakichkolwiek pretensji do decydowania o jej losie.

Z drugiej strony pomyśl, czy przerzucenie części obowiązków związanych z prowadzeniem i decydowaniem o losach firmy nie pozwoli Ci nieco rozwinąć skrzydeł. Sprawny menedżer może sprawić, że Twoje przedsięwzięcie, że tak powiem, wypłynie "na szersze wody".

Teraz nie masz na to najzwyczajniej w świecie czasu (IMG:style_emoticons/default/smile.gif)

Dla mnie zasada jest prosta. Płacę za pracę tyle ile jest ona warta na rynku pracy - nie mniej bo wtedy miałbym co chwilę nowych pracowników i zgłaszali by się tylko tacy co mają 2 lewe ręce do pracy. Nie płacę więcej bo nie prowadzę instytucji charytatywnej - chcę zarobić jak najwięcej sam. Staram się płacić atrakcyjną (dla danej osoby) stawkę. W firmie rotacji pracowników nie mam, więc, wnioskuję, że są z pracy i warunków zadowoleni.

Kwestia zarobków pracowników etatowych w Polsce to temat drażliwy. Dla pracownika zarobki określane przez pracodawcę jako "przyzwoite", czy też, jak to napisałeś, "tyle, ile jest ona warta na rynku pracy" - na chwilę obecną pozwalają raczej na przeżycie, niż na normalne życie.

Jesli się ze mną nie zgadzasz - postaw się w sytuacji przeciętnego etatowca w Polsce i policz:
- rata za jakieś przyzwoite mieszkanie: minimum 1000 PLN
- rata za jakieś przyzwoite auto (powiedzmy segment C lub D, bez szaleństw, do 70-80 tysięcy złotych): około 600-700 PLN
- miesięczne koszty stałe (opłaty, czesne za przedszkole dzieciaka itp.): średnio co najmniej 600-800 PLN
- jedzenie dla przeciętnej 3-osobowej rodziny: no nie wiem, 500-700 PLN
- wydatki nieprzewidziane (jakiś dentysta, leki, awaria w domu np. lodówki) - 200 PLN
- coś odłozyć na wakacje: no chociaż te 200-300 PLN

Daje to miesięcznie jakieś 3500 PLN - uprościłem do bólu.

A przecież to nie są jakieś luksusy, prawda?

I jak teraz to odnieść do pensji rzędu 1500/miesięcznie, nawet, jeśli oboje małżonkowie zarabiają podobnie?

Więc pojęcie "zadowolenia" pracowników jest względne. Bardziej skłaniałbym się ku twierdzeniu, że są zadowoleni, bo gdzie indziej dostaliby np. 100 czy 200 PLN mniej.
Ale na normalne życie w Polsce takim pracownikom niewykwalifikowanym (magazynierzy, sprzedawcy itp.) jeszcze baaaardzo długo nie wystarczy.

Jeśli pytasz czy zarabiam więcej - tak zdecydowanie zarabiam więcej niż moi pracownicy, ale chyba właśnie po to zakłada się działalność i ponosi całe ryzyko aby zarabiać więcej. Samemu nie podoba mi się wykorzystywanie ludzi ponad miarę (czyli np. zatrudnienie kogoś na umowę zlecenia z pensją 800zł, gdy faktycznie pracuje na cały etat), ale już np. nie widzę niczego niewłaściwego w płaceniu np. początkującemu magazynierowi/pracownikowi biurowemu 1500zł - takie są realia. Też zarabiałem podobnie w swojej pierwszej pracy.

No właśnie - takie są realia płacowe, nijak przystające do realiów życia.

Oczywiście piszę to nie żeby Cię w jakikolwiek sposób krytykować - żebyś mnie źle nie odebrał. Jako przedsiębiorca działasz w takiej, a nie innej rzeczywistości i chwała Ci, że dajesz pracę paru osobom i starasz się dbać o firmę. Nikt przecież od Ciebie nie wymaga, żebyś nagle zaczął płacić pracownikom po te 3500 PLN miesięcznie.

Po prostu warto czasem postawić się w sytuacji drugiej strony, czy te 1500 czy 1800 na rękę to rzeczywiście taki powód do radości (IMG:style_emoticons/default/smile.gif) i uświadomić sobie fakt, czy zadowolenie pracowników wynika faktycznie z owej wysokości zarobków, czy może z samego faktu, że mają gdzie pracować i mają co do garnka włożyć (IMG:style_emoticons/default/smile.gif)