![]() |
![]() |
![]()
Post
#1
|
|
Grupa: Zarejestrowani Postów: 663 Pomógł: 6 Dołączył: 3.06.2007 Skąd: Kraków Ostrzeżenie: (0%) ![]() ![]() |
*Plik Bootstrap* Każdemu obiektowi który ma mieć zakres globalny przekazujemy w konstruktorze context
Każdy obiekt globalny dziedziczy po klasie System_Object
Obiekt Kontext
Przykłądowa klasa. Wszystkie inne na podobnej zasadzie. Nie ma żadnych setterów, getterów, wszystko bez zbędnych kodów.
sposób użycia
Moim zdaniem to musi być ostateczne rozwiązanie problemu globalsów. Bardzo proszę o dyskusję Czy singletony zamiast tego byłyby wydajniejsze ? Podobno singletony to zło. Ja już zgupłem do reszty @_@ Ten post edytował Black-Berry 5.11.2008, 09:24:28 |
|
|
![]() |
![]()
Post
#2
|
|
Grupa: Zarejestrowani Postów: 246 Pomógł: 31 Dołączył: 13.11.2006 Skąd: się znamy? Ostrzeżenie: (0%) ![]() ![]() |
Oczywiście korzystanie z referencji jest szybsze.
Nie musisz pobierać instancji obiektu ale masz do niego bezpośredni "skrót". Typując parametr po nazwie klasy pozwalasz przekazać tylko obiekty danej klasy. Używając instanceof w połączeniu z interface zapewniasz sobie spójne API jeśli chciałbyś kiedyś podmienić którąś z klas. Np.: ? Request -> (WebRequest/ConsoleRequest). To właśnie jest istotą OOP. Obiekty mają pracować ze sobą a nie być połączone na sztywno. |
|
|
![]() ![]() |
![]() |
Aktualny czas: 13.10.2025 - 08:40 |