Układ klas w core FW Opcje

[Athlan]

Od dawna używam mojego FW do trzerzenia projektów. Moje klasy są umieszczone w katalogu /core/ frameworka, który rzy tworzeniu instancji głownej klasy jest skanowany. W taki sposób mapowane są wszystkie klasy, które później w __autoload() są includowane po wygenerowanych ścieżkach.

Ostatnio jednak pomyślałem, że jest to rozwiązanie bardzo elastyczne, jednakże pochłania te kilka milisec działania aplikacji. Pokusiłem się o zastanowienie jak inaczej można ładować klasy. Podsunął mi się projekt Zend Framework i podobna do niego aplikacja Rapide. Scieżka tak naprawde zawarta jest w nazwie klasy, przysłowiowe poziomy katalogów wyznaczają znaki _ . Poztanowiłem zebra plusy i minusy obu sposobów.

Mapowanie core:

• [+] Klasy mogą leżeć w różnych folderach, niezależnie od ich nazwy
• [+] Luźne powiązanie pomiędzy nazwą klasy, a ścieżką położenia pliku
• [-] Trzeba zmapować core

Rozwiązanie Zend Framework:

• [+] Nie trzeba mapować core, ścieżki są sztywne
• [-] Nazwa jest ściśle uzależniona od położenia klasy
• [-] Masa folderów z zazwyczaj jednym plikiem wyjątku

Mimo tego, że więcej minusów znalazłem w opracowaniu Zend'a i tak jestem bardziej przychylny do tego sposobu, bo nazwę przykładowo Zend_Cache_Exception, można zmienić na Zend_Exception_cache, wówczas mamy jeden folder ze wszystkimi wyjątkami. To samo tyczy się interfejsów.

Gdyzie mnie również nazewnictwo, każde wejście do folderu to znak _. Chciałbym, zby wejscie do folderu było rozdzialane poprzez kolejną wielką literę, np zamiast Zend_Cache_Exception piszemy ZendCacheException. To milsze dla (przynajmniej mojego) oka. W związku z tym napisałem skrypt (na szybko funkcja mniej więcej jak by się dzielił string, oczywiście tablicę zamienie na stringi oddzielone "/"):

[PHP] pobierz, plaintext 
<?php
 
function ExplodeByUpper($sString)
{
	$aExplosion = array();
 
	$iLenght = strlen($sString);
	$iLastPosition = $iLenght;
 
	for($iPosition = $iLenght - 1; $iPosition >= 0; $iPosition--)
	{
		if($sString[$iPosition] === strtoupper($sString[$iPosition]))
		{
			$aExplosion[] = substr($sString, $iPosition, ($iLastPosition - $iPosition));
			$iLastPosition = $iPosition;
		}
	}
 
	return array_reverse($aExplosion);
}
 
var_dump(ExplodeByUpper('AlaMaBrzydkiegoKota'));
 
?>
[PHP] pobierz, plaintext 

Prph powiedział, że moje nazewnictwo klas (rozpoczynające dir entry z wielkich liter) może mnie ograniczyć, dlaczego to nie wiem... rozmowa się urwała, dlatego proszę o dokładne wyjaśnienie.

Co Wy na ten temat sądzicie? Jaki uklad wybrać? A może macie inne pomysły rozmieszczenia plikow komponentów framewroka?

Prosiłbym o przykłady, teorię znam. Jak Wy macie to zrobione w swoich FW (IMG:http://forum.php.pl/style_emoticons/default/smile.gif)

Pozdrawiam, Athlan (IMG:http://forum.php.pl/style_emoticons/default/smile.gif)

Ten post edytował Athlan 20.01.2007, 18:01:54

[athabus]

Co do odświeżania mapy i jej zerowania to ja zastosowałem prosty manewr. Otóż jeśli dana klasa znajduje się w mapie, a w między czasie zmienię jej lokalizację, to podczas próby jej podłączenia wyrzucam wyjątek - jeśli wyjątek się pojawi to po prostu czyszczę całą mapę.

BTW uważam, że przechowywanie całego rozkłada FW w mapie jest niepotrzebne - przecież w większości przypadków wykorzystujesz 30% klas - bardzo rzadko zdarza się sytuacja, że dany projekt wykorzystuje wszystkie klasy danego FW - po co zatem przechowywać całą mapę - ja u siebie zastosowałem automatyczne dodawania do mapy tylko tych plików, które są używane w danym projekcie - czyli te o które projekt poprosił chociaż raz. Oczywiście narzut na przetworzenie tego w przypadku małych FW gdzie jest dajmy 100 klas jest niezauważalny, ale ... jak optymalizować to od początku :-)