![]() |
![]() |
![]()
Post
#1
|
|
Grupa: Zarejestrowani Postów: 281 Pomógł: 0 Dołączył: 8.07.2005 Skąd: EU Ostrzeżenie: (0%) ![]() ![]() |
witam od pewnego czasu borykam sie z pewnym problemem, mianowicie jaki sposób połączenia z bazą jes najbardziej optymalny: wariant I tj, każdo zapytanie do bazy poprzedzone jest podłączeniem sie do niej wybraniem odpowiedniej tabeli, przeprowadzeniem żądanych opeacji i zakonczeniem połączenia z bazą czy wariant II tj, połączenie z bazą następuje na poczatku wykonywania skryptu i trwa przez cały czas a każde zapytanie sprowadza sie jedynie do wybranie odpowiedniej tabeli i przeprowadzenia na niej żądanych operacji czy jest ktoś w stanie wskazać istotne różnice pomiędzy tymi dwoma wariantami, tzn. jaki wpływ mają one na stabilność pracy z bazą, itp pozdrawiam yalus |
|
|
![]() |
![]()
Post
#2
|
|
Grupa: Zarejestrowani Postów: 86 Pomógł: 0 Dołączył: 6.08.2004 Skąd: Warszawa Ostrzeżenie: (0%) ![]() ![]() |
Moim zdaniem to zależy od punktu widzenia:
Wariant I: Lepszy dla innych użytkowników bazy - połączenie jest używane tylko gdy zachodzi taka potrzeba i nie utrudnia pracy innym (chociaż nie zawsze*) Wariant II: Lepszy dla klienta, który wykonuje skrypt - ciągłe łączenie się z bazą spowalnia pracę skryptu**. Jednak argumenty * i ** są za tym aby wykorzystac wariant II, ponieważ na pewno odbije się to na wydajności naszego skryptu, a niekoniecznie na połączeniach innych użytkowników (musiałoby by ich sporo). Tak to działało, gdy przetestowałem oba warianty z kilkunatoma użytkownikami naraz, aczkolwiek mogę się mylic. |
|
|
![]() ![]() |
![]() |
Aktualny czas: 11.10.2025 - 08:33 |