Powrót to historii Opcje

[Puciek]

Musze się jakoś wyżalić/wyplakac wiec zrobie to publicznie bo nie mam komu.... Jeżeli moderatorzy uznają że nie ma tego być to del bez ostrzeżenia....



Wszystkie moje smutne posty obijały się o to że nie mam ojca, nie miałem go od małego. W szkole nie mam raczej przyjaciół, nawet znajomych tylko "klientów". Taki znudzony ciągnąłem sie przez ostatnie 3 lata, aż rok temu poznałem Ule... Kochałem ja, ona mnie też.... Jednak piękna miłość musi skończyć się tragicznie, Ula zginęła w wypadku samochodowym... Wtedy opuściły mnie wszystkie [niewielkie] siły jakie ona mi dawała... Raz podciąłem sobie żyły , odratowali mnie....

Ostatnio załapałem pracę jako twórca skryptu tylko ostatnio straciłem kompletnie wszsystkie siły i nie mam sił zeby to napisac a na niedzielę ma wswszystko być... Jeszcze od niedzieli do wotrku rano byłem w szpitalu na zatrucie pokarmowe....

A teraz bez sił, bez celu i bez planu na przyszłość na dno się staczam....

[spenalzo]

Taka historyjka, mniej związana z tematem, ale nastrajająca optymistycznie.

Pewnego dnia, był to jeden z pierwszych dni w nowym
liceum, zobaczyłem chłopaka z mojej klasy wracającego do
domu. Nazywał się Kyle. Wyglądało na to, że niósł ze sobą wszystkie
książki.Pomyślałem sobie: "Dlaczego >ktoś, w piątek, miałby
nieść do domu wszystkie swoje książki? To musi być skończony
osioł." Miałem sporo planów na ten weekend (imprezy, mecz
futbolowy jutro popołudniu), więc wzruszyłem ramionami i
poszedłem dalej. Kiedy szedłem zobaczyłem grupę dzieciaków biegnących
w jego stronę. Wpadli na niego, wyrwali mu z rąk wszystkie
książki i podstawili nogę, tak że wylądował w kurzu. Jego okulary
poleciały w powietrze i zobaczyłem jak wylądowały w
trawie około pięciu metrów od niego. Spojrzał w górę i zobaczyłem
bezgraniczny smutek w jego oczach. Moje serce wyrwało
się ku niemu, więc podbiegłem do niego, a kiedy czołgał się,
rozglądając się wkoło w poszukiwaniu swoich okularów,
zobaczyłem w jego oczach łzy. Podałem mu okulary i powiedziałem:
- Ci faceci to dupki. Powinno się im dokopać!
Spojrzał na mnie i powiedział:
- Hej, dzięki!
Na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech, jeden z tych
uśmiechów wyrażających prawdziwą wdzięczność.
Pomogłem mu pozbierać książki i zapytałem gdzie
mieszka.Okazało się, że mieszka niedaleko mnie, więc zapytałem
dlaczego nigdy wcześniej go nie widziałem. Powiedział, że
wcześniej chodził do szkoły prywatnej.
Nigdy wcześniej nie kolegowałem się z chłopakiem ze
szkoły prywatnej. Całą drogę do domu rozmawialiśmy, a ja
pomogłem mu nieść książki. Okazało się, że był całkiem fajnym
chłopakiem. Zapytałem czy nie chciałby pograć z moimi przyjaciółmi w
piłkę. Odpowiedział, że tak. Trzymaliśmy się razem przez cały
weekend, a im lepiej poznawałem Kyle'a, tym bardziej
go lubiłem. Tak samo myśleli o nim moi przyjaciele. Nastał
poniedziałkowy poranek, a Kyle znów szedł z naręczem swoich książek.
Zatrzymałem go i powiedziałem:
- Jeśli codziennie będziesz nosił te książki, dorobisz się
niezłych muskułów! Roześmiał się tylko i podał mi połowę książek. W ciągu
następnych czterech lat, Kyle i ja bardzo się
zaprzyjaźniliśmy. Kiedy staliśmy się seniorami, zaczęliśmy myśleć o pójściu
na studia. Kyle zdecydował się na Georgetown, a ja
wybierałem się do Duke. Wiedziałem, że na zawsze pozostaniemy
przyjaciółmi i że ta odległość nigdy nie będzie problemem. On zamierzał
zostać lekarzem, a ja chciałem dostać sportowe stypendium.
Kyle miał wygłosić mowę pożegnalną na zakończeniu
roku, więc musiał się przygotować. Drażniłem się z nim, mówiąc że
jest kujonem. Byłem bardzo zadowolony, że to nie ja będę
musiał stanąć na podium i wygłosić mowę.
Na zakończeniu roku, zobaczyłem Kyle'a. Wyglądał
wspaniale, był jednym z tych facetów, którzy odnaleźli się podczas nauki
w szkole. Przybrał na wadze i właściwie, to wyglądał dobrze
w okularach. Miał więcej randek niż ja i kochały go
wszystkie dziewczyny. Matko, czasami byłem zazdrosny! Dzisiaj był
jeden z tych dni. Widziałem, że denerwował się mową. Więc
szturchnąłem go w plecy i powiedziałem:
- Hej, wielkoludzie! Będziesz wspaniały!
Spojrzał na mnie z jednym z tych wyrazów twarzy (tym
wyrażającym wdzięczność) i uśmiechnął się.
- Dziękuję - Powiedział.
Kiedy rozpoczął swoją mowę, odchrząknął kilka razy i
zaczął:
- Zakończenie roku jest czasem, kiedy dziękujemy
ludziom, którzy nam pomogli przejść przez te trudne lata. Swoim
rodzicom, nauczycielom, rodzeństwu, może trenerom...
ale najbardziej swoim przyjaciołom. Chcę wam powiedzieć,
że bycie przyjacielem jest najlepszym darem jaki możecie im dać.
Zamierzam opowiedzieć wam pewną historię.
Spojrzałem z niedowierzaniem na mojego przyjaciela,
kiedy opowiedział o dniu, kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy.
Podczas tamtego weekendu zamierzał się zabić.
Opowiedział w jaki sposób opróżnił swoją szafkę, żeby jego mama nie
musiała później tego robić, i jak niósł swoje rzeczy do domu.
Spojrzał na mnie i uśmiechnął się słabo.
- Dzięki Bogu, zostałem uratowany. Mój przyjaciel
uratował mnie przed zrobieniem tej strasznej rzeczy.
Usłyszałem szept rozchodzący się po tłumie, kiedy ten
przystojny, popularny chłopak opowiadał o swojej
słabości. Zobaczyłem jego mamę i tatę uśmiechających się do
mnie w ten sam, pełen wdzięczności sposób. Dopiero wtedy zdałem
sobie sprawę z jego głębi. Nigdy nie oceniaj zbyt nisko swoich czynów.
Jednym
drobnym gestem, możesz odmienić życie innej osoby. Na lepsze
lub na gorsze. Bóg stawia nas na czyjejś drodze, abyśmy w jakiś
sposób wpłynęli na życie innej osoby. Szukaj Boga w innych.
Masz teraz wybór, możesz:
1) przesłać ten list do swoich przyjaciół, albo
2) usunąć go i żyć tak jakby nie dotknął on twojego
serca. Jak widzisz, wybrałam pierwszą możliwość.
"Przyjaciele są jak anioły, które stawiają nas na nogi,
kiedy nasze skrzydła zapomniały jak się lata."
Nie istnieje żaden początek ani koniec... Dzień wczorajszy
jest historią. Dzień jutrzejszy - tajemnicą. Dzień dzisiejszy
jest - darem.

Moje 2 grosze: pozwól sobie pomóc ludziom. Zamykając się w sobie zamykasz drogę pomocy innych.
Tak jak napisałeś, że byle komu nie poświecisz swoich tajemnic. Ale już zrobiłeś pierwszy krok i napisałeś do nas. Pozwól ludziom z otoczenia pomóc sobie.