Nie chce mi się już programować Opcje

[SmokAnalog]

Cześć, postanowiłem podzielić się z Wami moimi odczuciami na temat programowania webowego.

Zajmuję się tym od ponad 15-tu lat. I wiecie co? Od kilku lat wydaje mi się, że jestem w tym cienki. Kiedyś uwielbiałem rozgryzać problemy programistyczne, projektować rozwiązania i dbać o to, żeby mój projekt był jak najlepszy w odbiorze dla publiczności. Ale od kilku lat programowanie webowe to zalew technologii, zalew frameworków i bibliotek. Praca z projektem polega już nie na rozwiązywaniu problemów, tylko na znajomości tej czy innej paczki. I wiecie co? Nie chcę już ich znać.

Jestem zmęczony tą ciągłą gonitwą za zmianami i trendami. Mam dość tych wszystkich package managerów. Mam dość pytań: "czy pracował pan na XXX", gdzie XXX to nazwa jednego z tysiąca frameworków, CMS-ów i bibliotek.

Umiem Laravela na bardzo dobrym poziomie i wiecie co? Czuję się, jakbym nie umiał nic. Poza Laravelem umiem WordPressa, Vue.js, React JS i wiele różnych API i bibliotek. Ale i tak czuję, że robię to źle, bo przecież jest tysiąc różnych narzędzi i bibliotek, klienci co chwilę pytają o te, których nie znam.

Ja chcę tworzyć. Nie chcę bawić się w zlepianie kolejnych gotowych paczek. Dlaczego programowanie webowe nie wymaga już tyle logicznego myślenia, co kiedyś? Teraz wymaga to wiecznego researchu i pamiętania, czego do czego i z czym używać. A mnie się zwyczajnie już nie chce. Mam kiepską pamięć.

Człowiek chce mieć poczucie, że zbliża się do mistrzostwa. W programowaniu webowym to nigdy nie następuje. Zanim się ogarnie jedną technologię do dobrego poziomu, ta technologia staje się już albo przestarzała, albo niewystarczająca. To kołowrotek, a ja jestem chomiczkiem. Czuję, że za kilka lat zamienię dobre pieniądze z programowania na zajęcie, które daje więcej satysfakcji. Chcę być w czymś mistrzem. Tylko tyle i aż tyle.

Ten post edytował SmokAnalog 20.06.2019, 22:02:18

[athabus]

No to ja chyba jakiś dziwny jestem, bo mnie z kolei właśnie jara programowanie w oparciu o interfejsy, wysoki poziom abstrakcji, wyspecjalizowane do maksimum klasy, często z 1 metodą publiczną itp. Po pierwsze i najważniejsze przejście na taki styl pisania dało mi duża frajdę z programowania bo właśnie to "prosto do celu" bardzo mnie męczyło w PHP.
Po drugie wiele razu już zdarzyło mi się, dojść do momentu, gdzie nagle bardzo mocno zmieniały się założenia w jakimś projekcie, spodziewam się, że będzie sporo pracy, otwieram swój kod, a tam jedna klasa do wymiany i bang - działa. Wszystko właśnie dzięki tej abstrakcji i generalizacji.
Czy taki sposób pisania jest szybszy? Sam nie wiem - czasami czuję, że idzie spory overengineering i można byłoby coś napisać odrobinę szybciej, ale z drugiej strony potem mam większą satysfakcję wracając do swojego kodu i mogąc go refaktorować z łatwością.

Ogólnie mi bardzo odpowiada przenoszenie praktyk z Javy do PHP (oczywiście z rozsądkiem) - miałem to szczęście, że ktoś poświęcił mi wiele czasu aby otworzyć mi oczy na to podejście i zrozumieć o co naprawdę chodzi w OOP. Teraz wiele rzeczy jakoś samo mi się w głowie układa i widzę wszelkie zależności, buduje mi się taki big picture z lotu ptaka. W wielu obszarach brakuje mi jeszcze skilii, ale nad tym pracuje. Na przykład ostatnio trochę zerknąłem w testy i próbując napisać trochę testów do swoich starych klas zrozumiałem w praktyce wiele rzeczy, które wkładał mi do głowy mój "mentor", a które trochę olewałem "bo po co tak komplikować".

Druga sprawa to podoba mi się podejście Phpiona (poza tą prostotą i tęsknotą do Kohana ;-) ) i sam chyba też tak trochę mam. Trzeba mieć swoje "core skills", bo one nas żywią, ale warto też robić sporo skoków w bok - a to devops, a to frontend - dobra zajawka na coś jest zawsze na propsie i zapobiega wypaleniu. Ja teraz jestem na takim etapie, że doby mi nie starcza aby liznąć tych wszystkich obszarów, które chciałbym zgłębić.