[SF]Custom Exception Listener - kiedy stosować? Opcje

[porzeczki]

Custom Exception Listener:
- zamiast łapać wyjątek z komunikatem błędu, robię listener eventu KernelEvents::EXCEPTION, gdzie mam dostęp do obiektu wyjątku.
- i w listenerze tworzę response (lub wywołuję kontroler)
- tak to robi np TwigBundle, czyli listener wywołoje kontroler, który renderuje twig z errorem.

Tylko teraz się zastanawiam czy mam każdy wyjątek w tej sposób obsługiwać.
Kiedy catch a kiedy listener?

[porzeczki]

bo czytam o exceptions tu i tam i często mowa jest o tym że:

• - "Wielopoziomowe" try catch usprawnia pracę, np. łapiesz wyjątek, w catchu wykonujesz jakąś akcję (ustawiesz pole Status w encji na "ERROR") i sypiesz wyjątkiem wyżej, funkcja wyżej wykonuje kolejną akcję jak np logowanie błędu etc.
• - wyjątki wyrzucać do możliwie najbliższego poziomu wyżej, nie rozgłaszam całemu światu że jest problem - jeśli mogę naprawić problem robię to możliwie najszybciej.
• -Extending Exceptions for Abstraction
  - każda warstwa powinna mieć swój własny typ wyjątku
  - czyli wyjątek w warstwie Model winien być schwytany w kontrolerze
  -.. i naparwiony lub owinięty i puszczony dalej jako wyj. kontrolera
  - albo jeśli biblioteka Twitter wyrzuci wyjątek
  -.. to klasa jej używająca owija go i wyrzuca nowy.
  - dzięki temu wiem gdzie wyjątek powstał i zachowana jest abstrakcja!
  - Wykorzystuje się tu metodę Exception::getPrevious()
• - owijanie exceptions ::getPrevious() i re-thrown
  - używam jakiegoś 3rd part library, który wyrzuca jakieś wyjątki
  - te wyjątki bąbelkują i stają się częścią mojego API
  - używam annotations @throws w własnych metodach z klasami wyjątków
  - i problem jest gdy wyjątki 3rdPL zmieniają nazwy lub dodają nowe
  - i muszę zmieniać annotations @throws w własnych metodach
  - [!]ZATEM jeśli moje API nie może poradzić sobie z wyjątkiem 3rdPL:
  - to powinno owinąć i wyrzucić nowy jako wyjątek nowego poziomu
  - Dzięki temu nie jestem uzależniony od zmian w 3rdPL (wz. adapter)

a w Symfony jeb, i od razu jestem na strychu przez kernel::handle w listenerze. Nie powiem, ta opcja bardziej mi pasuje, jest wygodniejsza. Na mój rozum nie ma róznicy kiedy wyjątek jest łapany, Czy złapię go na 2 piętrze czy na strychu, przecież i tak żaden kod nie jest robiony póki nie zostanie złapany wyjątek. A w listenerze wyjątku mogę znowu puścić kod od parteru. (zastrzegam, że mam prawie zerowe doświadczenie w używaniu wyjątków.)