![]() |
![]() |
![]()
Post
#1
|
|
Grupa: Zarejestrowani Postów: 516 Pomógł: 63 Dołączył: 27.08.2012 Ostrzeżenie: (0%) ![]() ![]() |
Witam
Nie wiedziałem czy wrzucać to do oceny, bo w sumie bardziej chodzi o to aby ktoś powierzchownie rzucił okiem, czy ide w dobrym kierunku. To moja pierwsza klasa - bazowa, bo chciałbym na niej m.in oprzec pozostałe klasy. starałem sie uprościć ją do minimum, link do Github'a jak widać dodanie nowej wartości do walidacji odbywa się w ten sposób:
sprawdzenie czy wszystkie pola przeszły poprawną walidacje wywołuje sie poprzez warunek if(!$validation->errors) odwołanie się do tablicy błędu, np : $validation->errors['imie'] <- bledy beda wyswietlane po kolei począwszy od pierwszej zadeklarowanej wartości do sprawdzenia błędów nie ma, wszystko działa, ale jak juz wspomniałem, to moja pierwsza samodzielnie napisana klasa, tak więc chciałbym was prosić o to, abyście mogli podpowiedzieć mi czy robie jakieś błędy lub czego mógłbym jeszcze użyć do niezawodności tej klasy Ten post edytował gitbejbe 30.09.2013, 12:30:18 |
|
|
![]() |
![]()
Post
#2
|
|
Grupa: Zarejestrowani Postów: 559 Pomógł: 93 Dołączył: 4.03.2008 Skąd: Olsztyn Ostrzeżenie: (0%) ![]() ![]() |
W zaproponowanym przeze mnie przykładzie masz większe możliwości:
- przede wszystkim, klasa główna zawiera tylko logikę i w miarę zwiększania ilości walidatorów nie zwiększasz ilości linii w pliku, co wpływa na czytelność, - łatwiej jest znaleźć miejsce modyfikacji algorytmu konkretnego walidatora - wygodniej tworzy się metody pomocnicze - prostsza identyfikacja błędów (id walidatora, albo nazwa klasy) i ich "ludzka" definicja itd. Przy 50 i więcej walidatorów w jednej klasie, dalsza rozbudowa będzie męczarnią, a z kolei pomysł powyżej przy użyciu PSR pozwala na łatwe ładowanie tylko potrzebnych walidatorów |
|
|
![]() ![]() |
![]() |
Aktualny czas: 17.10.2025 - 08:25 |