odwołanie do innej bazy Opcje

[dragossani]

Zaznaczam, że postgresa uruchomiłem pierwszy raz kilka dni temu i jestem zielony, stąd pytanie.
Jak dorwać się do kilu baz jednocześnie w jednym zapytaniu? W MySQL'u robię po prostu "SELECT tabela1.pole1, tabela2.pole2 FROM baza1.tabela1 LEFT JOIN baza2.tabela2 USING(klucz_obcy)". A w Postgresie? Taki zapis mi nie działa. W ogóle siedząc w jednej bazie nie mogę dobrać się do drugiej. Siedząc w baza1 nie mogę zrobić "SELECT * FROM baza2.tabela2". Wywala błąd: parse error at or near "."

[GeoS]

Troche namieszales. Piszac o MySQLu miales chyba na mysli dzialania na roznych tabelach i kolumnach jednej bazy :!:

PS Polecam kolejnego manuala:
http://www.postgresql.org/idocs/
i np. dokument:
http://www.postgresql.org/idocs/index.php?...orial-join.html

[dragossani]

jednej bazy :?:

Miałem na myśli dokładnie to co napisałem. Jedno zapytanie do dwóch tabel w dwóch różnych bazach. Silnik ten sam, na tej samej fizycznie maszynie ale 2 bazy i w nich tabele i w nich pola. Zapytanie ma ciągnąć dane z obu. To jakiś problem?

Czytałem na liście dyskusyjnej postgresa, że pracują nad zapytaniami do zupełnie zdalnych baz. Coś w stylu: SELECT zdalna_baza.tabela.* FROM zdalna_baza(213.17.224.50,login,hasło)
Skoro takie są plany to zakładam, że dostęp do lokalnych baz już jest...

[GeoS]

Skoro takie są plany to zakładam, że dostęp do lokalnych baz już jest...

To dokladnie oznacza jedno - takie sa plany

[dragossani]

Hm, widzę że się nie rozumiemy. :?
Wejdź sobie do MySQLa. Stwórz sobie 2 bazy danych i w każdej z nich po jednej tabelce i trochę danych.
Przykładowy kod:

Kod

CREATE DATABASE baza1;

USE baza1;

CREATE TABLE tabela1 (id_tabela1 INT UNSIGNED NOT NULL AUTO_INCREMENT PRIMARY KEY, value VARCHAR(40) NOT NULL);

INSERT INTO tabela1 (id_tabela1, value) VALUES (NULL, 'rekord numer [1] w [tabela1] w [baza1]');

INSERT INTO tabela1 (id_tabela1, value) VALUES (NULL, 'rekord numer [2] w [tabela1] w [baza1]');

INSERT INTO tabela1 (id_tabela1, value) VALUES (NULL, 'rekord numer [3] w [tabela1] w [baza1]');

CREATE DATABASE baza2;

USE baza2;

CREATE TABLE tabela2 (id_tabela2 INT UNSIGNED NOT NULL AUTO_INCREMENT PRIMARY KEY, value VARCHAR(40) NOT NULL);

INSERT INTO tabela2 (id_tabela2, value) VALUES (NULL, 'rekord numer [1] w [tabela2] w [baza2]');

INSERT INTO tabela2 (id_tabela2, value) VALUES (NULL, 'rekord numer [2] w [tabela2] w [baza2]');

INSERT INTO tabela2 (id_tabela2, value) VALUES (NULL, 'rekord numer [3] w [tabela2] w [baza2]');

Następnie wydaj polecenie

Kod

USE baza1;

SHOW TABLES;

Zobaczysz, że widać tylko tabela1 - po prostu siedzisz w baza1. Możesz sobie wydać polecenie:

Kod

SELECT * FROM tabela1;

Normalka.
A teraz wydaj takie polecenie:

Kod

SELECT * FROM baza2.tabela2;

I co? Siedzisz w baza1 ale widzisz zawartość tabela2 z baza2. Jeszcze jeden przykład:

Kod

SELECT tabela1.*,tabela2.value FROM baza1.tabela1, baza2.tabela2 WHERE tabela1.id_tabela1=tabela2.id_tabela2;

. I jak? Zapytanie ciągnie dane z dwóch tabel w DWÓCH RÓŻNYCH bazach.

I teraz wróćmy do mojego pytania. Jak to zrobić w Postgresie?

PS. Te zdalne bazy na innych hostach to była taka dygresja.

[GeoS]

OK. Wszystko jest juz jasne

[dragossani]

No w moim pytaniu mam nadzieję, że jasne.

Natomiast odpowiedzi ni widu ni słychu. Powiem szczerze, myślałem, że to banał... Ma ktoś na to koncepcję?

[dragossani]

Fragment z książki "Practical PostgreSQL":

Byc może nie wszyscy wiedza, że system PostgreSQL może jednoczesnie zarzadzac kilkoma bazami danych, z których każda posiada swojego własciciela oraz zawiera unikalne tabele, widoki, wskazniki, sekwencje i funkcje.

W celu utworzenia tabeli, funkcji lub dowolnego innego obiektu bazy danych należy uzyskac połaczenie z konkretna baza danych poprzez klienta PostgreSQL. Po uzyskaniu połaczenia można utworzyc obiekt, który jest wówczas obiektem bazy, z która uzyskano połaczenie, a zatem jest niedostepny z jakiejkolwiek innej bazy danych (chociaż klient może posiadac otwarte połaczenia z kilkoma różnymi bazami danych).

Tworzac podstawowe obiekty bazodanowe w osobnych bazach danych zmniejsza sie ryzyko powstawania konfliktu nazw przy wybieraniu nazwy tabeli, która już wybrano w innym celu (na przykład gdy dwóch użytkowników chce wykorzystac w dwóch oddzielnych aplikacjach tabele nazywana products). Jest tak, ponieważ żadna z baz danych nie zawiera informacji o elementach innej bazy danych i nie podejmie próby utworzenia jakiegokolwiek zwiazku logicznego pomiedzy nimi. Ponadto, ponieważ ta sama zasada ma zastosowanie do obiektowo-relacyjnych obiektów danych, użytkownicy w swojej bazie danych moga nawet tworzyc funkcje i definicje jezyka, które sa niedostepne dla innych użytkowników połaczonych z innymi bazami danych działajacymi
w PostgreSQL.

Skoro w tak się przedstawia sytuacja, to jakim cudem MySQL umożliwia tak swobodne manewry, jak te, o których pisałem powyżej?